“Bahag-haring kay Ganda” ni Joyleen B. Hebron

Habang ako’y nakadungaw sa bintana

Patak ng ulan sa mata’y nakikita

Habang pinagmamasdan ang unti-unting pagkawala

Aking nakita isang bahag-haring kay ganda

Ang aking ina’y agad kong naalala

Pinagalitan niya ako sa hindi pagsunod sa kanya

Kaya’t sa aking puso’y nabuo ang galit

At sa aking kwarto’y nagkulong kahit anong pilit

Aking sinariwa sa aking isipan

Kanyang sakripisyo mula sa aking kamusmusan

Agad kong naalala noong ako’y bata pa

Ako’y umiiyak kung hindi siya kasama

At ngayo’y ako’y matanda na

May karapatan ba akong gawin ito sa kanya?

Unti-unting dumaloy ang luha sa aking mga mata

Habang linapitan siya at sinabing”Ina, mahal kita”

Nabigla ang aking ina sa aking mga sinambit

Habang siya ay lumuluha at niyakap ako ng mahigpit

Kasabay ng ulan ang aming pagluha

Ngunit sa huli, nabuo ang bahag-haring kay ganda.