Cellphone: Kailangan din bang iwasan? ni Joyleen Hebron

“Uy! Nagtext sa akin si Ramon at nanliligaw, ano kaya ang sasabihin ko?” Naririnig niyo rin ba yan sa pang-araw-araw na usapan ninyo ng mga kaibigan mo? Iyan na nga ang bunga ng isa sa mga  moderno at epektibong produkto ng teknolohiya. Ang cellphone o “CP” kung baga sa mga taong nahuhumaling dito ay isa sa mga mahahalagang pangangailan ng tao ngayon. Ito ay nagsisilbing parte sa kanilang pang-araw-araw na buhay. Ang cellphone ay ginagamit upang mas mapadali ang pakikipagkomunikasyon ng mga tao sa iba’t-ibang sulok ng mundo. Kung baga para sa mga tao, nakakabit na sa kanilang bituka ang cellphone. Text dito, text doon, tawag dito, tawag doon. Tila hindi mabubuhay ang tao kung wala ito.  Ngunit, may mga pagkakataon bang kailangan din natin itong iwasan?

Maraming mga pagkakataon na ang mga kabataan ay hindi na nagkakaroon ng oras sa pag-aaral dahil sa pagkahumaling sa pagtetext. Kahit mga walang kabuluhang bagay o mga bagay na hindi naman kailangang ipaalam ay itinetext sa pamamagitan ng kanilang tinatawag na “GM” o group message. Dito mo inilalagay lahat ng gusto mong sabihin at ipadadala sa mga taong gusto mong mabasa ang nais mong iparating. Kaya kung minsan, ang text ang nagdudulot ng mga away dahil sa mga maaanghang na salitang nabibitawan sa text. Mga salitang hindi mo man sinasadya ngunit nakakasakit na pala ng ibang tao.

Sa katunayan ang Pilipinas ang binansagang “Texting Capital”. Totoo ngang ang Pilipinas ay ang numero unong nahuhumaling sa cellphone. Kung minsan nga, ang pagliligawan ay nangyayari lamang dahil sa pagtetext. Kung noon ay hinaharana ng lalake ang babae upang umakyat ng ligaw, ngayon ay masasabing iba na. Sa isang text lang ay nagsisimula na ang panliligaw. Una ay magtetext ang lalake at pag sinagot na ito, doon na sila magkikita.  Tunay ngang ibang-iba na ang mga kabataan noon at ngayon. Sana nga lamang hindi ito magiging hadlang sa pag-unlad ng ating bansa. Nawa’y hindi ito magiging balakid sa kaunlaran at kasaganaan ng ating lipunan.

Tunay ngang uhaw ang mga Pilipino sa komunikasyong ito. Ngunit kailangan din nating isipin na dapat nating ibalanse ang ating paggamit ng cellphone upang hindi ito maging sagabal sa ating pag-unlad. Huwag nating gawing instrumento ang imbensyong ito sa ating mga kabalastugan. Nawa’y gamitin natin ito sa pagpapaunlad sa ating sarili at sa mga taong nasa paligid natin. Hindi masama ang paggamit ng cellphone ngunit ito ay dumedepende sa kung paano natin ito gagamitin. Gamitin natin ito upang mapalaganap ang kabutihan sa buong bansa at hindi ng pagpapalaganap ng mga masamang mensaheng makakaapekto sa ating pang-araw-araw ng gawain. Ito ay ginawa upang makatulong at hindi makasagabal. Atin natin itong pangalagaan upang tayo sa ating sarili ay maging produktibong mamamayan ng ating bansa.